نفس ما
نرگس و فاطمه و سمانه و معصومه و الناز می شن نفس ما!!!
شنبه 20 آبان 1391برچسب:, :: 1:4 ::  نويسنده : معصومه

 

سلام, من یه اسکناس 1000تومانی هستم.
از وقتی خودمو شناختم و فهمیدم یه پولم و با 99تای دیگه هم رتبه خودم دسته شده بودیم تو یه بانک .اونجا پر از ادم بود دسته های قدیمی تر میگفتن که اینا به خاطر ما اینجا منتظرن. ولی اون موقع  من نمی تونستم این همه محبت و باور کنم;  ولی بعدها با تمام وجودم لمسش کردم.
 اون روزکارمند بانک یکی یکی دسته های روی ما رو میبرد ;خیلی دوست داشتم ببینم کجا میرن تا اینکه نوبت به ما رسید. کارمند ما رو توی یه دستگاه گذاشت که ما رو بشموره خیلی لذت بخش بود اخه اون دستگاه ما رو قلقلک میداد.بعدم ما رو دست اقای ابراهیمی داد ایشونم خیلی با احترام ما رو تو جیبش گذاشت تازه خیلی مراقبمون بود که نیوفتیم.وقتی رسیدیم خونه مرضیه خانوم مشغول گردگیری بود. اقا ی ابراهیمم ما رو دراورد شروع کرد به قلقلک دادنمون.کاش کارمند بانکم ما رو با دست میشمرد اخه اینجوری بهتر بود.بعدم یه تعدادی از ما رو که منم جزوشون بودم به مرضیه خانوم داد و گفت اینم عیدی بچه ها . مرضیه خانومم با کلی ذوق و شوق مارو گرفت و لای قرآن گذاشت.لای صفحه ای که نوشته بود:
این کتاب بی هیچ شک راهنمای پرهیزکاران است.ان کسانی که به جهان غیب ایمان دارند, نماز به پا میدارند و از هرچه روزیشان کردیم به فقیران انفاق میکنند. سوره بقره
من می تونستم فقط صداشون بشنوم بیشتروقتا ساکت بودن گاهی یاد گذشته ها میکردن , از نوه هاشون میگفتن و قربون صدقه شون میرفتن , خیلی وقتا هم با هم دعوا میکردن. بعد از چند روز هیاهویی توی خونه بلند شد ازحرفاشون فهمیدم که نوروزه.چقد صداهای شادی و شور میومد لحظه سال تحویل.اقای ابراهیمی قرآن و برداشت و باز کرد فهمیدم که ما هم سر سفره هفت سین شون بودیم یکی  یکی اسکناسا رو برمی داشت و به نوه هاش میداد من سهم امیر علی نوه 5,6 ساله شدم.کلی از دیدن من خوشحال شد و بالا پایین پرید .داشتم فکر میکردم که انگار ادما مارو واقعا دوست دارن!که چشمتون روز بد نبینه یه هو کمرمو همچین شکست که هنوزم بعد این همه سال کمرم راست نشده. اخه این چه جور دوست داشتنی امیرعلی جان !بعدشم منو چپوند توی جیب کوچولوش.
فرادای اون روز امیر علی رفت توی مغازه ی جلوی خونشون فروشنده پرسید:چی میخوای؟
-اون توپو.
-اون گرونه ها.
-پول دارم .
بعدشم منو به اقای فرشنده داد . فروشنده کلی با دیدن من خندید اول فکر کردم از خوشحالی اما بعد فهمیدم داره منو مسخره میکنه. اخه این درسته که اون راست راست تو نوشته های من نگاه کنه و کم بودن منو به روم بیاره.خوبه منم سیبیلای گندشو مسخره کنم.
امیرعلی عاشق فوتبال بود. تا بیکار می شد فوری  میرفت سراغش البته با پلی استیشن.همیشه ام باباشو میبرد باباشم تا میدید داره می بازه چند لحظه قبل از اخر بازی دستگاهو خاموش میکرد .مامانشم اکثر اوقات مشغول حرف زدن با تلفن بود .گاهی اونم فوتبال بازی میکرد .
اون چند روز امیر علی کلی با مامان باباش این ور اون ور رفت هر جا هم که میرفت صاحب خونه بهش یه اسکناس میداد برای اینکه من تنها نباشم. اما پنج هزار یا و ده هزاریا خودشونو برای ما 1000تومنیا میگرفتن اما از تنهایی بهتر بود  . وقتی داستان فروشنده رو برای 1000تومنی که خیلی سالخورده بود گفتم خیلی ناراحت شد, میگفت وقتی جوونتر بوده اجر و قربش خیلی بیشتر از حالا بوده تازه میگفت: قدیمی ترای ما رو فقط ادم بزرگا داشتن و کلی ام براشون مهم بودن ولی از وقتی 5000تومنی و10000تومنی که خدا ازشون نگذره اومده ما پول خرد شدیم .
امیر علی ما رو خیلی دوست داشت هر شب ما رو با کلی علاقه که از چشاش معلوم بود نگاه میکرد اما نمیدونم چرا باز ما رو مچاله میکرد ته جیبش. شاید این نوع دوست داشتنه؟؟!!
امیر علی بالاخره فهمید که جیبش برای ما خیلی تنگ شده برای همین با مامانش رفت توی همون مغازه ما رو به فروشنده داد ویه توپ گرفت ماهم رفتیم توی کشوی مغازه دارکه خیلی بزرگتر بود تازه کلی از هم ردیفام اونجا بودن. تا اینکه ....

ادامه داستان از مهربونی
آخر وقت بود فروشنده داشت وسایلایی که بیرون مغازه بود رو جمع میکرد که کم کم مغازه رو ببنده بره خونه و در حالی که زیر لب یه حرفایی رو داشت زمزمه میکرد نزدیک کشو شد من رو به همراه چند اسکناس دیگه تو جیبش گذاشت و راهی خونه شد و سرراه دم یه گلفروشی وایساد و یه دسته گل خوشگل سفارش داد که واسه همسرش ببره آخه باهسرش دعوا کرده بود و اونو ناراحت کرده بود اینا رو وقتی داشت زیر لب زمزمه میکرد فهمیدم.


دسته گل آماده شد و فروشنده من رو همراه چندتا اسکناس ریز ودرشت دیگه به گلفروش داد و رفت.وقتی داشت منو به گلفروش میداد یه نگاهی به دور وبرم انداختم آخه تا حالا گلفروشی رو ندیده بودم واقعا جای زیبایی بود و عطر گلهای خوشبو داخل مغازه واقعا دلنشین بود گلفروش مارو گرفت و گذاشت روی میز کارش...


ادامه داستان از عمو نارنجی

- الو؟

- سلام اکبر جون، چطوری؟

- سلام داداش! شماره ی این مشتریه رو گرفتی واسم؟ همون که گفتی یه وانت گل می خواد.

- آره عزیز، یادداشت کن.

- صبر، کاغذ پیدا کنم ... اه! .... آها بگو!



اکبر آقای قصه ی ما وقتی که کاغذ یادداشت پیدا نکرد، منِ بیچاره رو برداشت و شماره ی مشتریشو روم نوشت! چشمتون روز بد نبینه! جوهر خودکار خیلی بدمزه و چندش بود. دلم می خواست بزنم تو گوشش... که البته یادم اومد دست ندارم. حتی نمی تونم بگم دلم شکست! خب چیه؟ می خواین به دل نداشتنم هم اعتراف کنم؟

خلاصه اکبر آقا حتی نتونست از اون شماره استفاده کنه، چون حواسش نبود و منو جای بقیه پول داد به یه مشتری عجیب و غریب!

توی جیب اون مشتری با یه هزار تومنی دیگه آشنا شدم که روی اونم شماره نوشته بودن و خلاصه کلی باهم درد دل کردیم. البته می دونستیم دل نداریم ولی خب... 

آقای عجیب و غریب موبایلشو درآورد و شروع کرد به صحبت کردن:

-سلام رئیس!

-سلام، بنال!

-رئیس گفتین نشونه ی معامله گل رزه؟

-آره احمق! زنگ زدی به مشتری؟

-الان زنگ می زنم رئیس. مث اینکه یه وانت جنس می خواد! فقط رئیس سهم من فراموش...

-کارتو بکن بی شعور! زنگ بزن بهش و برو پیشش برای قرار فردا هماهنگ کن! اون گل هم همراهت باشه احمق! اگه گند بزنی غذای سگ می کنمت!

-خیالتون تخت رئیس. شماره شو همینجا روی پول نوشتم، الان ردیفش می کنم.



آدم خنگ! دستشو کرد توی جیبشو منو کشید بیرون! می خواستم داد بزنم و بگم که پول اشتباهی رو برداشتی! ولی از شانس بد روزگار ما پولا دهن و زبون هم نداریم!

-------------------

ادامه دهید دوستان...

 لطفا شما بنویسید که نفر بعدی که من پیشش میرم کیه طوری که بقیه ام داستان شما رو ادمه بدن.
پنج شنبه 18 آبان 1391برچسب:, :: 16:42 ::  نويسنده : سمانه

 یه داستان کوتاه از خودم.امیدوارم خوشتون بیاد.


 

در حالی که بهشون نزدیک می شدم از دور می دیدمشون.مردی رو که داشت دیواری رو تعمیر می کرد،دختر کوچولویی رو که داشت با عروسکی یک دست بازی می کرد و زنی که سعی داشت نی نی کوچولوشو آروم کنه که گریه نکنه، انگار اومدنمو حس کرده بود.

از اینکه می رفتم پیششون شرمنده بودم، دلم نمی خواست برم اما.. بالاخره مرد منو دید، وحشتزده به همه گفت که فرار کنن...دور شن و من شرمنده تر شدم. ،دلم می خواست برگردم، اما نمی تونستم، پس بازم نزدیک شدم،نزدیک و نزدیک و نزدیکتر...تا اینکه بالاخره تو آغوششون قرار گرفتم.

مرد با تمام وجود به استقبالم اومد.زن با سر بهم سلام گفت. دختر کوچولو منو رو چشماش گذاشت و نی نی کوچولو تو قلب کوچیکش بهم جا داد و اون لحظه من دیگه نبودم چون تکه ای از تک تک وجود اونا بودم و ای کاش نبودم.

و...یه جای دیگه و.... صدای انفجار یه موشک دیگه. 

 

یک شنبه 14 آبان 1391برچسب:, :: 15:27 ::  نويسنده : نرگس

 

دیروز شیطان را دیدم. در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود فریب میفروخت.مردم دورش جمع شده بودند هیاهو میکردند و هول میزدند و بیشتر میخواستند. توی بساطش همه چیز بود: غرور،حرص،دروغ وخیانت،جاه طلبی و...
هر کس چیزی میخرید و در ازایش چیزی میداد. بعضی ها تکه ای از قلبشان را میدادند و بعضی ها پاره ای از روحشان را. بعضی ها ایمانشان را میدادند وبعضی ها آزادگیشان را. شیطان می خندید ودهانش بوی گند جهنم میداد.حالم رابه هم میزد دلم میخواست همه ی نفرتم را توی صورتش تف کنم.انگار ذهنم راخواند. موذیانه خندید وگفت:من کاری باکسی ندارم . فقط گوشه ای بساطم راپهن کرده ام وآرام نجوا می کنم.نه قیل و قال می کنم ونه کسی را مجبور می کنم چیزی ازمن بخرد.می بینی! آدم ها خودشان دور من جمع شده اند.جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نز دیک ترآورد و گفت: البته تو با این ها فرق میکنی. تو زیرکی و مومن. زیرکی و ایمان آدم را نجات میدهد. اینها ساده اند و گرسنه. به جای هر چیزی فریب میخورند.
از شیطان بدم می آمد. حرف هایش اما شیرین بود. گذاشتم که حرف بزند و او هی گفت و گفت وگفت. ساعت ها کنار بساطش نشستم تا این که چشمم به جعبه ای افتاد که لا به لای چیزهای دیگر بود. دور از چشم شیطان آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم. بگذار یک بار هم او فریب بخورد.
به خانه آمدم و در کوچک جعبه ی عبادت را باز کردم توی آن اما جز غرور چیزی نبود. جعبه ی عبادت از دستم افتادو غرور توی اتاق ریخت. فریب خورده بودم فریب. دستم را روی قلبم گذاشتم نبود!! فهمیدم که آن را کنار بساط شیطان جا گذاشتم. تمام راه را دویدم تمام راه را لعنتش کردم. تمام راه خدا خدا کردم. میخواستم یقه ی نامردش را بگیرم عبادت دروغینش را در سرش بکوبم و قلبم را پس بگیرم.

به میدان رسیدم شیطان اما نبود. آن وقت نشستم و های های گریه کردم. اشک هایم که تمام شد،بلند شدم، بلند شدم تا بی دلی ام را با خود ببرم که صدایی شنیدم،صدای قلبم را. و همان جا بی اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم، به شکرانه ی قلبی که پیدا شده بود.

جمعه 12 آبان 1391برچسب:, :: 17:3 ::  نويسنده : معصومه

 

سلام
چند روز پیش چندتا بچه رو دیدم که دارن با هم خاله بازی میکنن یکیشون میگفت مثلا شما مامان بابای من باشید من فرار میکنم میرم مهمونی شما بیاید دنبالم بگردید.
با خودم گفتم ما چه جوری خاله بازی میکردیم اینا چه جوری ما به فکر آش پختن و عروسک داری بودیم اینا به فکر فرار.
شاید بد نباشه یه سری کارایی که تو بچگی میکردیم ولی حالا یادمون رفته به هم یاداوری کنیم لطفا شما هم اگه دوست داشتید خاطراتتون با ما در میون بذارید.
·       وقتی میخواستیم به هم قول بدیم دست همدیگه رو محکم فشار میدادیمو بالا پایین میبردیم میگفتیم :"دست علی یارعلی هرکی دروغ بگه دشمن علی".
·       کلاس اول که بودیم معلم سر کلاس مشق میگفت تا میفهمیدیم یکی مخواد خط فاصله هاشو اخر سر بذاره سریع دستمونو بالا میکردیم به خانوم میگفتیم.
·       مداد گلی رو یادتونه چقد خوش رنگ بود.
·       یه بارمعلممون نیومده بود ما رو پخش کردن  سر کلاسای دیگه. بعد بچه ی معلمشون یه سری حرف بی مزه میزد همه بچه ها میخندین.منو دوستام هم مسخره شون میکردیم که چقد چاپلوسن.ولی خدایی خودمون از اونا بدتر بودیم و خیلی به بچه معلممون ارادت داشتیم.   
·       تا کلاس چهارم معلما اجازه نمیدادن با خودکار بنویسیم.یکی از بزرگترین ارزوهامون مشق نوشتن با خودکار بود.ولی الان سالهاست که با خودکار مینویسیمو یادمون رفته چقد منتظر نوشتن با خودکار بودیم.
·       این شعر رو یادتونه" آن مان نباران توتو اسکاچی آنی مانی کلاچی" یعنی چی؟
پنج شنبه 11 آبان 1391برچسب:, :: 12:23 ::  نويسنده : نرگس

سلام میخوام ازآشنایی نفس ما براتون بگم: روز اول دانشگاه بود که من با یکی از دوستای دبیرستانم داشتم از پله های دانشگاه میرفتم بالا که معصومه از پشت سرم اومد و گفت: شما چی دارید؟ گفتم اندیشه 1 و بعد از اینکه فهمید هم  رشته ای هستیم کلی خوشحال شد از اینکه دوست خوبی مثل من پیدا کرده(البته من هم الان خیلی خوشحالم که با معصومه آشنا شدم) وبعد تو کلاس اومد نشست بغل دست من و این طوری شد که من و معصومه با هم دوست شدیم. طرز آشنایی با فاطمه و النازو دقیق یادم نیست ولی یادمه که این دو تا با هم دوست بودن و بعد ما با هم آشنا شدیم. سمانه ام که اولین بار سر کلاس ریاضی1 دیدیم ولی بعد سر فلوچارت با هم دوست شدیم آخه اون ترم اول خیلی فعال بود و استاد هر چی فلوچارت میداد اون سریع میکشید و ما چون بلد نبودیم جذب سمانه شدیم فاطمه هم ترم اول خیل فعال بود ولی از ترم دوم به بعد هر5 تاییمون شدیم لنگه ی هم من و معصومه و النازم از اول هیچ فعالیتی نداشتیم چون چیزی بلد نبودیم

سه شنبه 9 آبان 1391برچسب:, :: 21:41 ::  نويسنده : سمانه

 روز اول دانشگاه ، ریاضی عمومی1 داشتم با استاد(م.م).اگه بخوام راستشو بگم یه کم استرس داشتم سر همینم الکی شلوغ کاری می کردم، آخه من یه عادتی دارم هر وقت به خاطر چیزی استرس می گیرم برای غلبه بر استرسم و در واقع پنهان کردنش الکی شیطنت می کنم و با بقیه خوش و بش می کنم.

وقتی رفتم سر کلاس، ردیف اول روی دسته صندلی تکی، رو به کلاس نشستم و شروع کردم با بغل دستیم حرف زدن و کم کم شروع کردیم به خوش و بش و شوخی و خنده.اونم بچه با عشقی بود، اون موقع اصلا الهام و نمی شناختم ولی الان یکی از دوستامه.

خلاصه من و الهام هی حرف می زدیم و سعی می کردیم بچه ها رو هم تو بحثمون وارد کنیم اما تقریبا همه کلاس ساکت بودن و به حرفای ما گوش می دادن.

نرگس و معصومه هم پیش هم نشسته بودن البته اون موقع هنوز نمی شناختمشون.معصومه بعدها بهم گفت اون روز من خیلی ازت ترسیده بودم آخه خیلی لات و خشن به نظر می رسیدی.

بعد از 20 دقیقه الافی یکی اومد گفت که استاد نیومده و برید تو آمفی تیاتر برای جشن ورودی های جدید ما هم به شدت ضد حال خوردیم(برعکس همیشه ،آخه ترم اولی بودیم دیگه اومده بودیم برای کسب علم).بعدشم رفتیم و دو ساعت تمام به سخنان رییس دانشگاه و معاون و یه چند نفر دیگه که اصلا نمی دونیم کی بودن گوش جان سپردیم.

درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 25
بازدید دیروز : 32
بازدید هفته : 114
بازدید ماه : 114
بازدید کل : 4496
تعداد مطالب : 31
تعداد نظرات : 75
تعداد آنلاین : 1